Odmieniać, odmieniać i jeszcze raz odmieniać!

Po raz kolejny spotkałem się z problemem odmiany nazwisk w języku polskim. Nie bardzo rozumiem o co chodzi. Odmieniamy wszystkie nazwiska, do których znajdziemy wzór odmiany. Jak mówi dr Jan Grzenia z Uniwersytetu Śląskiego: Nie ma i nie może być zasady odmiany wedle kryterium jak sobie właściciel życzy. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że odmieniając niektóre nazwiska można mieć problem. Bo na przykład pan Citko będzie „się odmieniał” - Citko, Citce, Citki itd., ale już pani Citko będzie „nieodmienna”. Podobnie jest z nazwiskami typu Chudy, Syty, Łakomy. Żeby opisać temat musiałbym przytoczyć mnóstwo przykładów, a przecież na tym blogu ma być krótko i węzłowato.

Lubię proste rozwiązania. Wszystkim, którzy uważają, że ich nazwiska się nie odmieniają (a jak się zazwyczaj okazuje nie ma z tym żadnego problemu...), podaję przykład nazw ulic. Osobiście mieszkam na ulicy ks. Pawła Janika (a nie ks. Pawła Janik), ktoś mieszka na Żeromskiego, Konopnickiej, Sienkiewicza itd. Powiedzcie sami jak brzmi następujące zdanie: Spotkałem Piotra Pyzik mieszkającego na ulicy Janik. Ludzie! Odmieniajmy nazwiska, nawet jeśli nie jest to całkiem proste, to bez wątpienia zgodne z zasadami przyjętymi w języku polskim.

OPORNA

Pewna pani „się nie odmieniała”,

no bo z zasad ogólnych się śmiała

i mówiła tak światu:

Ja drwię z paradygmatów!

Na ulicy Mickiewicz mieszkała.