ROMANTYK

Mąż do żony tak mówił kwieciście:

jesteś zwiewna i gładka jak liście,

latem cudnie mnie pieścisz,

zaś jesienią szeleścisz,

numer jeden wciąż masz na mej liście.

ASPIRACJE

Cudne dziewczę w obszernym kaszkiecie,

miało minę najlepszą na świecie.

Teraz min już nie robi,

lecz co dnia się sposobi,

by być laską, zapewne to wiecie…

ZAFASCYNOWANY SKANDYNAWIĄ

Pewien brzuchacz jadł wciąż paszteciki,

wchłaniał całe dziesiątki jak dziki,

jak walenie, żarłacze,

niezłym był wyżeraczem,

nadto grabił i gwałcił jak wiking…

POZA NORMĄ

Pewien gość wciąż przejmował się życiem,

kładł się późno i wstawał o świcie,

kochał ludzi i słowa,

z tej miłości zwariował,

ileż głupot ma w swoim zeszycie!

PRZEPIS NA SMAŻONEGO DORSZA

Składniki: 1 dorodny dorsz (najlepiej świeży), 1/2 szklanki mąki, 1/2 kostki masła

Sposób przygotowania:      

Zacząć należałoby od tego, że ze zdobyciem świeżego dorsza (gadus morhua) możemy mieć problem. W tym celu musimy się zastanowić skąd zwierzę owo pochodzi i gdzie znajduje się jego naturalne środowisko. Po przestudiowaniu odpowiednich źródeł wiedzy dowiemy się prawdopodobnie, że w Polsce – poza Pomorzem – dorsz nie występuje na wolności. Można go spotkać w niektórych sklepach lub gospodarstwach domowych, jednakże w postaci mało ruchliwej (filetus mrożonus). Następnym krokiem powinno być zatem niezwłoczne udanie się na dworzec kolejowy i zakupienie biletu na pociąg jadący nad morze. W celu uniknięcia wysokich kosztów dobrze jest być młodzieżą szkolną, studentem, posłem, kombatantem lub pracownikiem kolei. Nie należy zabierać z sobą dużej ilości gotówki – szczególnie podróżując nocą – odwiedzić nas bowiem może wędrowna grupa młodych mężczyzn (dresiarus-gigantus) zbierająca od pasażerów dobrowolne datki na niezbędne im do życia proteiny. Bez zabezpieczenia potrzebnych na zakup dorsza środków finansowych (karta kredytowa schowana w skarpecie, ciocia mieszkająca w Gdyni) nie ma po co jechać na Pomorze. Po trwającej od 8 do 24 godzin podróży powinniśmy się znaleźć w jednym z portowych miast – wybór pada oczywiście na Gdynię, tam przecież mieszka ciocia. Po zwiedzeniu najciekawszych miejsc – Muzeum Marynarki Wojennej, Kamiennej Góry, Bulwaru Nadmorskiego, Skweru Kościuszki (na którym kiedyś stał pomnik żołnierza radzieckiego, utożsamianego przez niektórych z Kościuszką) – udać się należy do portu. Tam, niezależnie od panującej pogody spotka się Błyskawicę, tym nie należy się przejmować – nie jest ona straszna, choć może powalić swym ogromem. Następnie należy przystąpić do poszukiwań osób mogących mieć bezpośredni lub pośredni związek z dorszem – pominąć jednak lepiej kustosza Muzeum Oceanograficznego oraz przechadzających się nabrzeżem pracowników Akwarium Morskiego i Instytutu Rybackiego. Trzeba po prostu znaleźć jakiegoś prawdziwego wilka morskiego (lupus tawernus) – najlepiej szypra kutra rybackiego. Jak powinien wyglądać, chyba każdy wie – człowiek z siwą głową, palący fajkę (może mieć drewniany kikut zamiast jednej nogi, hak zamiast jednej dłoni i opaskę na oku – jak wielu innych emerytowanych piratów). Po znalezieniu szypra należy zapytać go o samopoczucie, pochwalić jego kuter i poprosić o sprzedanie świeżej ryby. Jeśli nie dysponuje się odpowiednią ilością gotówki (zwiedziło się przecież pół miasta, a to kosztuje), trzeba zaoferować szyprowi swe usługi – można wyszorować pokład albo rozplątać sieci. Po zdobyciu dorsza należy udać się na dworzec i nabyć bilet kolejowy do swojego miasta. Tym razem jednak podróżować należy ekspresem (ryba szybko się psuje). W przypadku braku środków finansowych dobrze jest zaoferować swe usługi kierownikowi pociągu – można zarobić na bilet śpiewając szanty pasażerom lub opróżniając przepełnione zwykle kosze na śmieci. Po szczęśliwym zakończeniu podróży należy skierować swe kroki do domu, mając nadzieję, że ma się w nim mąkę i masło. Po umyciu rąk i pokrojeniu dorsza można przystąpić do ulubionej czynności – smażenia.

Masło rozgrzać na patelni. Kawałki dorsza obtoczyć w mące i smażyć na rozgrzanym maśle do uzyskania złotego koloru.

Życzymy smacznego!

TARCZA

Poniedziałek jak poniedziałek. Tylko

słońce większe niż zwykle. Tylko strach

przed życiem nieco mniejszy. I żołądek

jakby niewyczuwalny. Bez ucisku.

Kawałek światła ledwie przebijający się

przez drzewa. Nie zabrałem aparatu,

nie zabiorę tego na dłużej. Zapewne

zniekształcę niedługo ten obraz.

Jak wszystkie niezapisane obrazy.

Zapewne zapomnę wkrótce. I żołądek

rozpocznie bolesną narrację. I lęki

rozbiegną się po kręgosłupie.

Oznaczą mnie na osi czasu.

DE GUSTIBUS NON EST DISPUTANDUM

Pewien facet przyglądał się światu,

coś tam skrobał, wciąż szukał tematów.

Czasem ktoś dał mu w kinol,

szepcząc w ucho: chłopino,

pisz dla siebie, a mnie tym nie katuj…

WE MGLE

Na zysk łasy  i chytry golfista,

mówił: droga kariery jest mglista.

Będąc zwykłym ramolem,

szedł bez kijów  przez pole,

zbierał piłki, z mgły cudnie korzystał!

BOLEŚNIE NA JAWIE I WE ŚNIE

Pewien facet był prosty jak drucik,

więc co rusz ktoś go chciał zbałamucić

i na wszelki wypadek,

cyk – kopali go w zadek

ludzie w glany krętactwa obuci…

BŁYSKI

Tak. Tak. To prawda. Znowu zachowujemy się

jak nieludzie. Drapiemy się po plecach

i pomrukujemy tylko, i nic, zupełnie nic więcej.

Dusze wylatują z nas małymi porcjami,

są w kroplach potu i w ślinie.

Deszcz, który na nas pada, staje się lepszy

od tych płynnych dusz. Potem zachodzi

jakaś dziwna reakcja, szaro się robi wokoło.

I nagle słońce, i pewność, że to już wszystko.

Katharsis. Wypijamy wodę z kałuż,

zbieramy pierwiastki ciągle żywych

niewidzialności.

Iskam cię z resztek prozy i zgniatam je dokładnie

paznokciem śmierci. A ty uśmiechasz się

choć nie wiesz, że została już tylko pustka

i poezja.

POD ŚCIANĄ

Tysiące min, tysiące zmarszczek.

Kurze łapki. Kocia morda.

Po drugiej stronie lustra zwyczajna

rzeczywistość. Odbija mi się.

Mówię do siebie. Siebie słucham.

Pytam. Odpowiadam. Doskonała

komunikacja.

Zaburzenia w zenicie.

Życie.

PROBLERMY ZE WZROKIEM

Pewien szofer nie widział zbyt dobrze,

zwłaszcza nocą, gdy deszcz padał szczodrze.

Jechał raz do Karpacza,

lecz co rusz z drogi zbaczał,

wnet zobaczył tablicę: Kołobrzeg…

DO ROBOTY!!!

Pewien facet, gdy wstał w poniedziałek,

widział nieba zaledwie kawałek,

ale jaki – wspaniały,

chmury go rozbudzały

i waliły w łeb niczym sto pałek!

WRONA NIEMAL UZIEMIONA

Stara wrona latała dość nisko,

wciąż mawiała: w ogonie mam wszystko,

dzisiaj boli mnie głowa,

po co zatem szybować…

Ach, leniwe to było wronisko!

Z TROSKI O MIASTA I WIOSKI

Pewien premier dbał o zdrowie ludzi,

jakże mocno się musiał natrudzić.

NFZ – cóż to znaczy?!

Przecież można inaczej:

wzrost akcyzy witalność rozbudzi!

REAL NIE NA CZASIE

Pewna panna, pod dachem, pod chmurką,

czas spędzała wyłącznie z komórką.

świat realny gdzieś prysnął,

robiąc miejsce pomysłom,

wirtualnym, nie jakimś tam bzdurkom…

PIANA TU I TAM

Tęgi Piotrek wciąż  kąpał się w pianie,

ach, uwielbiał to robić przed spaniem.

Często również dość zręcznie,

kąpał ciało wewnętrznie

i radosnym okraszał to pianiem.

TOMATO – CO WY NA TO?

Pewien Piotr jadł co dnia pomidory,

do wchłaniania witamin był skory.

Waga – cóż – wciąż szła w górę,

ale myśli ponure,

pokonywał endorfin koloryt 😊

W BLASKU FARTÓW

Pewien facet miał życie jak z marzeń,

był po prostu wielgachnym szczęściarzem.

Nie brylował rozumem

i pękniętą miał gumę,

jednak żył, skoro o nim tu gwarzę…

W ZWIĄZKU

Pewien facet żył jak eremita,

o konsumpcję małżeńską nie pytał.

Kiedy patrzył na żonę,

mając plany szalone,

ta mówiła: śpij, ja jestem syta…

STREFA AKTYWNOŚCI

Kiedy mglistość okrywa Armadę,

niema śladu wędkarskich zasiadek,

wszyscy wiedzą, że zdrowe

są przechadzki golfowe,

długie marsze jak cud – greenów śladem!

POSTAĆ Z GÓRY

Gdy na polu zrobiło się dżdżysto,

ktoś się z nieba przyglądał golfistom.

Myślał: skoro im chce się,

choć dość chłodna już jesień,

niech z nich wielkie talenty wytrysną!

W ZWIERCIADLE

Dosyć stary już recydywista,

na wolności z lusterek korzystał,

jednak zamiast facjaty,

czasem – cóż – widział kraty,

lecz do rojeń zazwyczaj miał dystans…

PÓŹNOJESIENNE BOLEŚCI

Pewien smakosz uwielbiał marony,

ich miękkością był wprost urzeczony,

lecz kręciły go zmiany –

zjadał zwykłe kasztany,

to bolało, ach – też z drugiej strony!

ŻAR NIE DLA KAŻDEGO

Chytry gość skradł raz znicz wprost z cmentarza,

by mu ten chłód jestestwa rozżarzał.

Wosk pobrudził mu ciuchy,

żar poparzył paluchy,

rozgrzał się, kiedy biegł do lekarza…

MORZE, JAJA I CUKIER

Stary badacz Bałtyku z Chorzowa,

piekł słodkości i je pałaszował.

Wciąż się bawił jajkami,

często więc – spójrzcie sami –

pojawiała się foka bezowa…

META DIETY

Pewien pan miał gabaryt dość spory,

rzucił tłuszcz, zaczął jeść pomidory.

Z wagi spadał wprost ślicznie,

skurczył się skandalicznie

i misiaczka utracił koloryt…

OGIEŃ I LÓD

Pewien facet uczuciem zapłonął,

mówił więc: skonsumuję coś z żoną.

Żona głodna nie była

i uniki robiła,

cóż, jadł sam (rybę dobrze zmrożoną).

BOLESNA EMPATIA

Pewien pan, w pięknym kraju nad Wisłą,

w czasie mgły do więzienia raz prysnął.

Coś go w mamrze urzekło,

w domu straszne miał piekło,

żona też, jeśli chodzi o ścisłość…

LEŃ Z ASTMĄ

Pewien pan miał wieczorne duszności,

z braku tlenu więc mocno się złościł.

Nie chciał z wyrka wychodzić,

wietrzył papciem, nie szkodzi,

bo z lenistwa miał wiele radości…