SPRYTNY MISIEK

Pewien facet po świętach miał wzdęcia,

brzuch mu pęczniał przy wszystkich zajęciach.

Mówił: cóż – takie życie,

gardzę swoim odbiciem,

więc niewiele pokażę na zdjęciach…

WYMUSZONY RUCH

Pewien pan miał samochód w warsztacie,

długo zbyt (cóż, zapewne to znacie).

Świat przemierzał piechotą,

ach, kondycja jak złoto,

choć w brzuch nadal wrzynały się gacie…

Z TANECZNYM PODTEKSTEM

Pewna pani w zimowej odsłonie,

miała chłodne dość stopy i dłonie,

lecz mąż kupił jej grzańca

i zaprosił do „tańca”,

teraz w ciepłym klimacie już tonie…

A teraz coś z zupełnie innej beczki...

NA PROGU KARIERY

Piotruś zaczął jeść smacznie i zdrowo,

fit jedzenie wygląda fajowo.

Ach, ta zieleń sałaty –  

będzie chudy jak patyk,

wejdzie w świat modelingu, bankowo!

Duży Piotruś chciał być fit Piotrusiem,

gdyż zdarzyło mu się podtatusieć.

Zaczął więc od fit diety –

rzucił boczek, kotlety,

jadł warzywa, by rozstać się z brzusiem…

BŁĄD NA BŁĘDZIE

Pewien Piotrek chciał zostać poetą,

lecz wciąż słyszał: to nie to, to nie to!

Leż na wyrku, pacz w sufit,

zawsze już bydziesz już gupi,

zjydz się synek ze sztyry kotlety!

PATOMORFOLOG PIOTR

Patomorfolog Piotr znając się na rzeczy do świeżych

zwłok podchodzi, świeże zwłoki ogląda i swym

zwyczajem ze zwłokami się wita świeżymi. „Szczęść wam

Boże, zwłoki” – mówi rozcinając ciszę dobrym słowem.

I zwłoki „Szczęść ci Boże, Piotrze” – mówią całą zastygłą

siłą pośmiertnego stężenia. Niewidzialna żyła porozumienia

drobiny myśli przewodzi. Zamknięta na skobel skóry

pusta świątynia gotuje się na otwarcie.

Patomorfolog Piotr na rzeczy się znając pacierz

zaczyna znak krzyża skalpelem czyniąc. „W Imię

Ojca i Syna” – rozwierają się bramy  świątyni

i ani żywego ducha tu już na wieki wieków.

Stęchłe bajoro choroby w swym lustrze twarz Piotra ukazuje,

a on przygląda się mu i w nim się przegląda i widzi.

I odpowiedź znajduje, powody istnienia zna i dowody

nieistnienia poznaje w mule dna prawdy brodząc.

I nagle piszczałki czystych organów wyrosłych ponad

chorobą wiotczejąc pasję grają, po raz ostatni z pasją

dźwięki wydają. Kończy się koncert, formalinowy żywot

się rozpoczyna, strużką światła pokazuje drogę.

Patomorfolog Piotr swoim zwyczajem zaszywa się w ciszy

modlitwę zakończywszy. Drobne krzyżyki nicią czyniąc

równomiernie oddycha innych oddechów nie oczekując.

I „Zostańcie z Bogiem zwłoki” – mówi.

I zwłoki „Zostańże z Bogiem Piotrze” – mówią chłodnym

echem wygasłej świątyni. Kończy się pierwsze spotkanie 

ostatnim spotkaniem zarazem będące. Lekarz ostatniego

kontaktu ostatni kontakt kończy.

Patomorfolog Piotr z pracy wychodzi jak z domu. Ciałem

uniform przechodnia wypełnia i „ Gdzie jest mój dom?” –

pyta. I jak prawdziwy przechodzień przechodzi obok,

kręgi zatacza i znaki krzyża językiem czyniąc

każdym oddechem wyznaje miłość.

CUD SYTOŚCI

Piotruś czasem wyglądał na czczego,

więc na ruszt wrzucał w mig coś ciepłego.

Mówił tak, kiedy podjadł:

kulinarna rapsodia!

Czuł się królem, ach w górę szło ego!

KONWERSACJA O ZACHODZIE

Pewien facet tuż przy kryminale,

na balkonie podniecał się stale.

słyszał: te, zrób mi zdjęcie,

lecz nie uległ zachęcie.

Mówił: nie chcę – jedynki ocalę…

BAJKOWO

Pewien facet miał żonę jak z bajki,

miała zmarszczki, znamiona, kurzajki.

Gdy latała na miotle,

jadł kanapkę z peyotlem

mówiąc: kocham ten styl podfruwajki!

WYMIANA OPON

Pewien facet powiedział do żony:

złotko, idę wymienić opony.

Cóż, wymienił – na flaszki,

wrócił z miną watażki,

jął się tulić, już ciut znieczulony…