TARCZA

Poniedziałek jak poniedziałek. Tylko

słońce większe niż zwykle. Tylko strach

przed życiem nieco mniejszy. I żołądek

jakby niewyczuwalny. Bez ucisku.

Kawałek światła ledwie przebijający się

przez drzewa. Nie zabrałem aparatu,

nie zabiorę tego na dłużej. Zapewne

zniekształcę niedługo ten obraz.

Jak wszystkie niezapisane obrazy.

Zapewne zapomnę wkrótce. I żołądek

rozpocznie bolesną narrację. I lęki

rozbiegną się po kręgosłupie.

Oznaczą mnie na osi czasu.